zaterdag 11 juni 2016

Zollverein Essen (Duitsland)

Ik ben samen met Henrika van der Meulen en haar familie naar Essen in Duitsland geweest. Daar werd het jaarlijkse mega-“geocache”-evenement van dit jaar gehouden. Vorig jaar werd het op de locatie van de Romeinse vesting bij Xanten gehouden, dit jaar was de oude kolenmijn ‘Zollverein’ als decor gekozen.
Ik heb op zich niet zoveel met het fenomeen ‘geocaching’, maar ik ga mee voor, zoals ik dat zelf benoem, het zang- en dansgedeelte. Oftewel hand- en spandiensten met voldoende mogelijkheid voor het maken van foto’s. Al met al was het weer een prachtig weekend.
De toren en kabelwielen waarmee de liften mee omhoog werden gehesen
Op werelderfgoedlijst
De Kolenmijn en industriecomplex Zeche Zollverein in Essen staat sinds 2001 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. In 1986 werd het werk in de mijnen stopgezet.
Toen de voormalige Zollverein nog in bedrijf was, werd ze ‘mooiste mijn ter wereld‘ genoemd. Tegenwoordig is het industriële erfgoed Zollverein de eerste en tot nu toe enige UNESCO-werelderfgoedlocatie in het Ruhrgebied. De mijn en de cokesfabriek zijn iconen van moderne industriearchitectuur.

Foto's zonder mensen?
We hebben het grote terrein kriskras overgestoken. Hier en daar heb ik wat foto’s gemaakt waarvan ik een aantal via deze weblog aan jullie toon. Gelet op de grote aantallen ‘geocachers’ lijkt het een schier onmogelijk opgave om foto’s zonder mensen erop te maken. Kijk zelf of me dat toch nog gelukt is.


Klik voor meer foto’s op deze LINK


Een plattegrond van het terreinencomplex in verroest ijzer
Detail
Een van de cokesovens bij de mijn
Gasopslag
Zo rolden de ertskarren met gedolven steenkool door de bovengrondse hallen
Het is donker en stoffig in het bovengrondse deel van de mijn.


maandag 28 maart 2016

Oberhausen an der Nahe

Soms denk ik wel eens dat ons land het mooiste land op aarde is. Maar als ik dan weer eens over de grens ben, dan moet ik, hoe paradoxaal ook, vaststellen dat het op andere plekken ook heel mooi kan zijn.
In het lange paasweekend hebben we in het Nahe-dal in Duitsland gebivakkeerd.  Foekje haar nichtje (ook een Foekje) heeft daar samen met aangetrouwde neef Bob 2 jaar geleden een camping gekocht. We hadden wel zin om daar een kijkje te nemen; meteen de gelegenheid te baat nemende om even bij te praten. Onze vrienden Willem en Annie hebben ons op deze reis vergezeld.
Camping "Nahe-tal" bij Oberhausen an der Nahe
Camping “Nahetal”
De camping “Nahetal” ligt bij het plaatsje Oberhausen (an der Nahe),op nog geen steenworpafstand van de gelijknamige rivier. Het is een heerlijk rustige camping. Door zijn ligging, aan de rand van het dorp heb je geen last van voorbij razende auto’s. De sanitaire voorzieningen op de camping zijn van uitstekende kwaliteit. Het chalet, dat we huurden, was naast eigen douche en toilet verder van alle gemakken voorzien.
Ruïne Burg Rheingrafenstein bij Bad Munster
Adembenemende vergezichten
De omgeving van Oberhausen an der Nahe is heuvelachtig tot ongeveer 500 meter. De steile rivierhellingen bevatten onmetelijke velden met druivenstruiken. En hoewel de maand maart geen wijnmaand is ontkom je natuurlijk niet aan een smakelijke wijnproeverij bij de plaatselijke wijnboer. Na afloop van de proeverij stellen we terecht vast dat het tijdstip van de wandeling, vooraf aan de wijn, goed gekozen is.
...... en je kunt er heerlijke wandelingen maken
Je kunt ontspannen wandelingen maken door bossen en wijnvelden, maar ook moet er zo nu en dan stevig geklauterd dan wel gedaald worden. En natuurlijk; de vergezichten zijn adembenemend. Op zondag gaan we naar het authentieke dorp Meisenheim met zijn voor deze streek karakteristieke vakwerkhuizen. Je waant je meteen 200 jaar terug in de tijd.
Slot Stein-Ebernburg met op de achtergrond 'der Rotenfels'
Oberhausen an der Nahe; we komen er zeker een keertje terug.

Meer foto’s van dit reisje kun je bekijken door op deze  LINK te klikken.



Zoek je een leuke plek om een rustige vakantie te vieren? Wil je informatie over de camping en of de streek? Kijk dan op: www.camping-nahetal.de



maandag 7 maart 2016

De Deelen en omstreken

Als ik maandagmiddag rond drie uur de achterdeur van het politiebureau in Grou achter me dicht trek schijnt er een heerlijk zonnetje. In mijn auto, die achter het bureau in het zonnetje geparkeerd staat, is het aangenaam warm. De thermometer van de auto geeft een buitentemperatuur van 19 graden aan, maar onderweg naar huis zakt die in rap tempo naar 4 terug.

Een foto-uurtje
Ik krijg zin om er even met mijn fototoestel op uit te gaan. Thuisgekomen kieper ik 'het spul' in de auto en rijd weg. Maar waar naartoe. Eerst rij ik naar het gebied tussen Jirnsum en Snits. Helaas werkt men in dit gebied aan dijkverzwaring rondom het Sneekermeer. Grote kranen zwaaien met immense armen in de rondte. Zware tractoren met imposante zandkarren rijden af en aan. Dit is geen gebied om je in de fotografie uit te leven. Het lukt me toch een paar foto's te maken waarop geen kraan of tractor staat.
Het toegangshek tot de weidse Friese natuur
Dan rijd ik door naar de graslanden, ten zuiden van Aldeboarn. Meestal lopen rond deze tijd van het jaar hier de lammetjes al buiten, maar de boeren houden hun vee met dit koude weer op stal. Het is nog vroeg in het jaar. Ik moet nog een paar weken geduld hebben.

Natuurgebied 'De Deelen'
Dit gebied grenst aan het vogelrijke natuurgebied 'De Deelen'. Door veenafgraving is een landschap ontstaan van water, riet, moerasbosjes en kleine, smalle graslanden, waar je heerlijk door- en overheen kunt struinen. In en rondom het water leven in de winter duizenden ganzen en wintertalingen. Zwanen en zilverreigers vormen witte punten in de, voor deze tijd van het jaar, iets te groene natuur.
In de verte vliegt een zilverreiger op
Het karakteriserende landschap van De Deelen
Donkere wolken dienen zich aan. 
Is de hemel eerst nog onbewolkt, na een uur begint het vanuit het noorden bewolkt te raken. Op de buienradar zie ik dat er regen onderweg is. De al laagstaande zon schijnt tegen een dikke wolkenlaag aan. Daardoor lijkt de wolkenpartij donkerder dan dat ze in werkelijkheid is. Het contrast tussen het gele riet en de donkerblauwe lucht is overweldigend mooi.

Net voordat het begint te regenen ben ik bij de auto terug. De zon verdwijnt achter het dikke wolkendek en de natuur rondom mij verliest subiet haar kleur.
Tijd dus om naar huis te gaan.

Voor meer foto's van deze fotomiddag klik je op deze LINK



vrijdag 19 februari 2016

Kale Duinen bij Appelscha

Ik wandel als eenling door het fraaie natuurgebied “Aekingerzand” bij Appelscha dat, als onderdeel van het Nationaal Park Drents-Friese Wold, misschien wel het mooiste stukje natuur van Friesland bevat. Heidevelden worden afgewisseld door stuifzandgebieden en in de bossen liggen vele vennetjes verscholen. Staatsbosbeheer kapt al sinds jaren de bossen weg om het stuifzand de ruimte te geven. Grote kuddes schapen begrazen het gebied en voorkomen dat het bos terugkeert.
Een kudde schapen is op zoek naar iets eetbaars
Mistflarden waaien over het kale stuifzand. Het gebied, dat in de volksmond ook wel “Kale Duinen” wordt genoemd, is leeg. Slechts schaapskuddes bewegen zich vrijelijk door het gebied, op zoek naar iets eetbaars. Ik ben de enige mens die op dit moment de kou trotseert en zich in dit gebied begeeft. Het is slechts een paar graden boven nul. Op het water van kleine vennen ligt een heel dun laagje ijs.

Zo nu en dan schijnt er een waterig zonnetje door het grijze wolkendek. Er hangt een mystieke sfeer. De snel wisselende licht-omstandigheden maakt het lastig fotograferen, maar de setting is werkelijk uniek. 

Klik voor meer foto’s op deze LINK


De zon breekt door het wolkendek wat een bijzondere belichting geeft
De mist blijft tussen de bomen hangen
Prachtige schapen (jammer van de oormerken)
Verstilde natuur