Ransuilen in Grou

Grou Centrum

Regelmatig loop ik door het centrum van het dorp Grou, maar op het parkeerterreintje achter de plaatselijke HEMA heb ik nooit wat te zoeken. Toen ik vandaag mijn auto daar toch eens parkeerde viel mijn oog op een zwarte auto die volledig was ondergescheten. Het was mij meteen duidelijk dat dat vehikel al een poosje niet meer van zijn plaats was geweest, maar meer nog was ik gefascineerd door de producenten van al die shit. In de bomen rondom het parkeerterreintje zitten, her en der verspreid, een flink aantal ransuilen hun dag door te brengen. Ze hebben er, zoals dat wordt genoemd, hun roestplaats.

Omdat het lover aan de bomen nogal dichtbegroeid is heb ik niet precies kunnen tellen hoeveel uilen er slapen, maar dat het er minstens 20 zijn lijkt me zeker. Bij thuiskomst heb ik meteen mijn fototoestel gepakt en ben op de fiets naar het parkeerterrein teruggereden. Omdat de uilen zich tijdens de roest niet verplaatsen kun je naar hartenlust foto’s van ze maken. Je krijgt bijna een stijve nek van het naar boven kijken, maar die pijntjes zijn het zeker waard om de ransuilen een tijdje te observeren.

180 graden draaien

Sommige vogels slapen gewoon door; ook als je geluid en beweging maakt. Andere vogels openen hun ogen en kijken je slaperig aan. En weer anderen tonen belangstelling en kijken nieuwsgierig van boven wat zich onder hun boom afspeelt. Een van de uilen draaide zijn kop bijna 90 graden schuin, wat een hele mooie foto opleverde. Ik wist dat uilen hun kop horizontaal 180 graden konden draaien, maar dat ze dat ook 90 graden verticaal konden doen, dat was verrassend om te zien.

Onder de bomen is het een vieze bende van uilenkak en uilenballen. De al wat langer geparkeerde auto’s zijn voorzien van een dikke laag witte uilenstront en als je er een poosje blijft staan hoor je om je heen de uilenballen op de grond neerkomen. Het is verbazingwekkend dat sommige bewoners van de omliggende huizen naast je komen staan en dan zeggen: “Goh, ik wist niet dat hier uilen zaten. Ik heb wel eens eentje voor het keukenraam voorbij zien vliegen, maar…..”

Wil je meer foto's van de ransuilen zien, klik dan op deze link.

Langs ‘It Nij Djip’

Ik woon in een straatje dat parallel loopt aan een oude waterloop, ‘It Nijdjip’ genaamd. Al vroeg in het jaar wordt het gras langs It Nijdjip gemaaid, maar de gemeente laat een paar maanden een strook van ongeveer een meter, langs het water, met rust. De natuur krijgt alle kans zich te ontplooien. Zo ontstaat er een biotoop waarin vele planten kans krijgen zich van hun mooiste kant te laten zien. Je moet het eigenlijk zien als een wilde border langs een strak gemaaid gazon.

In deze border staan o.a. boterbloem, rode klaver, veldzuring, gele lis en fluitekruit (Fries respectievelijk: bûterblom, hynsteklaver, soere surk, barchjeblom, piipkrûd). In de maanden mei en juni zoeken kikkers en jonge watervogels bescherming in de hoge begroeiing. Dus een uitermate geschikte plaats om aan de rovers, als blauwe reiger en aalscholver, te ontkomen.

Op dit moment is de border langs het water op zijn mooist en vormt het een kleurig geheel langs het donkere water van It Nijdjip.

Agrarische beul 

Totdat binnenkort de onherroepelijke man met de zeis langskomt. Ach, en kwam er maar een man met een zeis. Een door de gemeente ingehuurd loonbedrijf trekt met grote angstaanjagende machines een spoor van vernieling rond het stille Djip. In mum van tijd verwordt de kleurige border tot een kale strook waarin kleine dieren geen schuilplaats meer vinden. Zelfs de gele lis, die op enige afstand van de wallekant een veilige plek denkt te hebben, wordt niet ontzien.

Genieten geblazen

Maar gelukkig is het nog niet zover. Ik kan nu nog genieten van al het moois wat er groeit en bloeit. En hoe het er op dit moment uitziet tonen onderstaande foto’s.

Als binnenkort de agrarische beul het vonnis van de border velt zou je wel voor de tractor willen springen om hem tegen te houden. Maar van tractors kun je het helaas niet winnen.

Boterbloemen en veldzuring met hints van fluitekruid

Veel boterbloemen

Een mooi uitzicht over het water van It Nijdjip

Uitbundig bloeiend fluitekruid

Pas geknotte wilgen aan de overkant van het water

Gele lis - Barchjeblom

Orchideeënhoeve Luttelgeest

Ik had ergens gelezen dat de maand maart, in de Orchideeënhoeve, het de maand van de Blauwe Morpho zou zijn. De tropische vlinder met een vleugellengte van meer dan 12 centimeter ontpopt die maand. Op het hoogtepunt vliegen circa 500 van die prachtige exemplaren door de vlindertuin. En tja, dat wilde ik natuurlijk wel eens van dichtbij bekijken.

Ik heb mijn oud-collegaatje Henrika van der Meulen gevraagd om met mij mee te gaan. Die mooie blauwe vlinders, waar men zo uitbundig over adverteerde, wilden we wel eens van dichtbij bekijken. Zij had daar ook wel oren naar. Henrika is dan wel niet meer bij mij op kantoor werkzaam, maar onze vriendschap is hecht. Van tijd tot tijd ondernemen we leuke uitjes naar verschillende evenementen. Voorheen gingen we vaak naar muziekconcertjes maar tegenwoordig doen we gewoon middagjes uit.

Afrikaanse kunst
Zo kwam het dat wij op 1 dag voordat de lente begon met haar bus naar Luttelgeest zijn gereden en ons hebben vergaapt aan o.a. de mooiste orchideeën, papegaaien, vlinders en Afrikaanse kunst. De hele middag hebben we er rond gelopen. Gelukkig was het qua bezoekers bijzonder rustig. Als je het treft lopen busladingen vol toeristen je voor de voeten en wordt het maken van foto's je haast onmogelijk gemaakt.

Maar nu was het rustig en hebben we overal tijd voor kunnen nemen, al waren de aapjes te schuchter om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Doordat de zon niet volop scheen was het in de kassen schier donker zodat ik alle belichtingstrucs uit de doos heb moeten toveren om toch een bevredigend resultaat te krijgen.

Koudeval
In de hoeve was het een redelijke temperatuur; al mag de overgang van de vlindertuin naar de kassen een temperatuurval genoemd worden. In de vlindertuin ligt de temperatuur rond de 35 graden met een hele hoge luchtvochtigheid. In de kassen was het amper 15 graden.

Een hele fijne middag hebben we in de Orchideeënhoeve doorgebracht en we hebben vastgesteld dat dit zeker voor herhaling vatbaar is.

Onderstaande toon ik een aantal foto's van die middag. Heb je belangstelling naar meer, klik dan op deze link: DeFotoHaan

Zwart Wit

Mijn buurvrouw in Munkfors heeft een hele aardige website. Ze houdt daarnaast ook een weblog bij. Heike, zo heet buuf, is veelzijdig en houdt o.a. van fotograferen. Op de weblog draait ze het project 'FJDI': Fotografie, Just Do It. Om de veertien dagen, op vrijdag, lanceert ze een nieuw onderwerp. Lezers van de blog kunnen dan hun foto’s uploaden.

Tot nu toe heb ik mij, vanwege gebrek aan tijd, nog niet om Heike haar fotografie-onderwerpen kunnen bekommeren. Maar nu wil ik een schot wagen. Ik heb een aantal foto’s, die ik tijdens onze laatste wandeletappe van het Pieterpad heb gemaakt, in zwart wit omgezet en die wil ik graag met jullie delen.

Light Room gefilterd

De foto’s zijn, zoals je zult begrijpen, eerst in kleur gefotografeerd. Dit komt omdat ik ze in eerste instantie heb gemaakt om op onze weblog 'OnzePieterPadBelevenissen' te gebruiken. In Light Room heb ik de kleur uit de foto’s gefilterd. Met onderstaande resultaat.

Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden.

Zwart Wit

Ik houd zeer van zwart witfotografie en doe het eigenlijk veel te weinig. Je kunt je bij het ontbreken van kleur beter op het onderwerp concentreren. Kleur in een foto zorgt er mijns inziens voor dat je gemakkelijk van het onderwerp wordt afgeleid. Compositie en scherpte zijn met zw-fotografie belangrijker dan wanneer je ze in kleur zou schieten.

Zoals geschreven zijn mijn foto’s gemaakt tijdens de laatste Pieterpadwandeling, op 4 januari 2015. Die dag had ik mijn Canon 5D mark II mee. Normaal heb ik altijd een Canon G16 op zak, maar deze afsluitende etappe wilde ik toch iets anders.

Ochtendwandeling 

Het riviertje 'De Geul' 

Een mooi wit bruggetje

Heel veel elfenbankjes op deze oude boomstam 

Een met bladeren gevulde 'grubbe' 

Doorzichtige stekeligheden 

Schapen. En volgzaam dat ze zijn.......

Deze kerktoren wordt vastgegrepen door de schaduw van de bomen

In de Stokstraat in Maastricht is het duur winkelen 

De Sint Servaasburg, of zoals de Maastrichtenaren hem noemen: 'de aw brögk'

De zon gaat onder op de Sint Pietersberg

Winter in Munkfors 2010

Ik zit achter mijn bureau in de woonkamer en kijk over mijn schouder door de ramen naar buiten. Het is donker en grijs. De loeiharde wind slaat de regendruppels met kracht tegen de ruiten kapot. Het is bar en boos; waarom is het nu niet gewoon winter?!

Winter

Winter is voor mij een koudere periode waarin er sprake is van ijs, sneeuw en gladde wegen. Hoewel dat laatste nou niet meteen noodzakelijk is. De dagen zijn helder en fris en tijdens de nachten vriest het een paar graden. Maar het wil dit jaar met de winter maar niet lukken. De ene depressie na de andere racet over ons land. Je zou er zelf haast depressief van raken.

Ik heb dit seizoen in Grou nog geen echte ‘winterse’ foto’s kunnen maken. Ik verlang naar de winter en ik wil jullie laten zien hoe de winter eruit ziet. Daarom heb ik een selectie van winterkiekjes gemaakt die ik in maart 2010 in Zweden heb gefotografeerd. Op dat moment lag er veel sneeuw en vroor het nachts tot 35C aan toe. Toen we bij ons huis arriveerden had het de hele week ervoor zowel overdag als nachts 25C graden gevroren met als resultaat dat de waterleiding volledig was vastgevroren. Zelf de leidingen onder het aanrecht waren kapotgevroren.

Staalblauw

Na twee dagen bewolkt weer kwam het zonnetje tevoorschijn en hebben we de rest van de week stralend blauwe luchten gehad. Ik wordt vaak gevraagd of de blauwe lucht op de foto’s wel werkelijk zo blauw is. En telkens heb ik geantwoord dat dat inderdaad zo is: staalblauw.

Overdag lag de temperatuur net onder het vriespunt en nachts, zoals geschreven, vroor het dat het kraakte. We hebben mooie wandelingen gemaakt, die vanwege de sneeuwhoogte, behoorlijk vermoeiend waren. Ook hebben we een middagje heerlijk gelanglauft.

Op de ochtend dat we weer naar huis vertrokken vroor het 28 graden. De ramen van onze auto zaten van onder naar boven helemaal dichtgevroren. Willem Kroodsma, die deze vakantie met ons mee was en tijdens ons verblijf het sneeuwvrij maken van de oprit en veranda voor zijn rekening heeft genomen, bivakkeerde op de bijrijdersstoel. Foekje zat op de achterbank en heeft vanwege de bloemen op de ramen onderweg tot aan Göteborg geen zicht op het witte landschap gehad.

Het huis waar Selma Lagerlöf heeft gewoond: Mårbacka

Een prachtig huis in Östra Ämtervik

Uitzicht vanaf ons huis richting de rivier Klarälv 

De oude gebouwen van de Gamla Bruk in Munkfors

De rivier is bij de waterval helemaal dichtgevroren

Het 'slangentorentje' van de oude brandweerkazerne steekt ver boven de omliggende bebouwing uit.
De laagstaande zon zorgt voor lange schaduwen op het maagdelijke witte sneeuwdek

Zicht op Munkerud. Het dorp op de westelijke oever van de rivier Klarälv

Dit wordt meer werk dan alleen maar even ruitenkrabben

Als je bij het zien van bovenstaande foto’s enthousiast bent geraakt en meer foto’s wilt bekijken, klik dan op onderstaande link. Enjoy.

DeFotoHaan/Picasa