Autorit Grou - Munkfors (S)

Op 15 september ben ik  voor een maand vakantie in Zweden uit Grou weggereden. Ik heb daar de eerste twee weken alleen doorgebracht. Daarna kwam Foekje nog twee weken en Hein, onze buurjongen uit Grou, was er de laatste week.

Op maandagochtend om half tien rij ik It Roer uit. Normaal gesproken duurt de autoreis van Grou naar Kiel ongeveer vier uren, maar het is een doordeweekse dag en het kan dan behoorlijk druk zijn op de Duitse Autobahn. En ja hoor, nog geen anderhalf uur later sta ik voor de Ems-tunnel al in een kilometerslange file. Omdat ik met de ferry reis moet ik uiterlijk om half zes in Kiel zijn; immers de boot wacht niet.

Gelukkig kan ik bij de gevreesde Elbe-tunnel bij Hamburg redelijk doorrijden zodat ik toch nog ruimschoots op tijd ben. Ik kan zelfs onderweg bij een Raststätte nog een hapje eten. Tijd om even in Kiel te flaneren is er helaas niet. Om kwart voor vijf rijd ik de enorme veerboot op.

Stena Scandinavica

Het kolossale schip, met de afmeting van een flatgebouw, vertrekt om half zeven avonds en komt de volgende ochtend om negen uur in de haven van Göteborg aan. Onderweg kun je aan boord een drankje nemen, lekker slapen, douchen en ontbijten, alvorens je de volgende ochtend goed gevoed en uitgerust in Zweden aan wal gaat. Het is dan ook nog maar iets meer dan 300 kilometer naar ons huis in de provincie Värmland.

Er hangt natuurlijk wel een prijskaartje aan, maar het is pure luxe.

De volgende ochtend sta ik vroeg op. Uit ervaring weet ik dat de scherenkust voor de stad Göteborg voor fotografen genieten is. Net voordat we de stad invaart komen we onder de Älvborgsbron (brug over de Göta-rivier) door. De brug die tussen 1963 en 1967 is gebouwd heeft een overspanning van 418 meter. De brugpylonen zijn 107 meter hoog en de vrije doorvaart onder de brug bedraagt 45 meter. En als je er de eerste keer onderdoor vaart zou je kunnen denken dat de veerboot de brug raakt, maar gelukkig bevindt zich tussen het dekhuis en de onderkant van de brug nog ongeveer 4 meter ruimte.

Een feest

De autorit naar Munkfors is waarlijk een feest. Het is zonnig weer en de temperatuur is 20+ graden. Onderweg stop ik bij de Brålanda kyrke; in Köpmannebro en Åmål om van de natuur te genieten en om daar een paar foto’s van te maken. Een selectie van deze foto’s heb ik hieronder geplaatst. Uiteraard ontbreken foto’s van de reis door Duitsland. Dit is een traject over alleen maar vierbaanswegen en fotografisch gezien totaal oninteressant.

Meer foto’s van mijn autoreis van Grou naar Munkfors kun je bekijken door de onderstaande link aan te klikken:

Defotohaan/Picasa

Eerst naar je hut om de bagage op zijn plek te brengen en als je dan uit het raam ziet......

Kiel in tegenlicht

De ondergaande zon boven de Kieler Förde 

De kranen in de buitenhaven van Göteborg 

Als vanouds. Het past precies

De oude brug bij Köpmannebro

Een uitloper van het grote Vänernmeer bij Åmål 

Ik ben weer 'thuis'. Wat een heerlijke plek is dit toch

Jomfruland

Elke vakantie, wanneer Foekje en ik in ons huis in Munkfors (S) zijn, bezoeken we buurland Noorwegen een paar dagen. Deze vakantie viel de beurt aan Kragerø. Toen we in 1998 een fietstocht door de provincie Telemark maakten waren we hier al eens eerder. De herinneringen eraan zijn gebleven, reden waarom we het weer eens opzochten.

Tijdens ons verblijf in Kragerø hebben we een eendaags bezoek gebracht aan het eiland Jomfruland. We hadden van tevoren niet kunnen bedenken dat het zo’n prachtig eiland was. En terwijl zware regen- en onweersbuien het vasteland van Noorwegen teisterden, liepen wij op het zonovergoten Jomfruland; ongeveer 6 kilometer uit de kust. 

Vanaf de veerboot is dit onze eerste kijk op het eiland

Jomfruland

is een klein, langgerekt eiland voor de Noorse zuidkust. Het is het meest ver van de kust gelegen eiland van de Kragerø-archipel. Door zijn ligging biedt Jomfruland bescherming aan de rest van de eilanden van de archipel voor de wilde nukken van het Skagerrak.

Jomfruland is ongeveer 7,5 kilometer lang en 1 kilometer breed. Het eiland is een morene. Het maakt onderdeel uit van een grote stuwwal rond Scandinavië die, na het wegtrekken van het ijs na de laatste grote ijstijd, door grote hoeveelheden grind is gevormd.
De betekenis van de naam  Jomfruland is ‘het land van de maagd’ (waarschijnlijk de Heilige maagd Maria). Sinds 1520 wordt het met deze naam in de geschiedenisboeken genoemd. Daarvoor heette het ‘Aur’, wat in het Noors zoveel betekent als grind. Een toepasselijke naam voor een eiland dat voornamelijk alleen maar met grind bedekt is.

Je komt op Jomfruland door gebruik te maken van de veerboot, of wanneer je meer geld hebt te besteden; de watertaxi. De auto kan en hoeft niet mee. Er zijn geen wegen op het eiland, alleen maar slecht onderhouden (wandel)paden.

Ben je geïnteresseerd in meer foto’s? Click dan op onderstaande link.

Defotohaan/Picasa

Kiezelstenen, zover het oog rijkt

De kleurige Skagerrakkust

Huisjesschelpen vastgeplakt op de rotsen

Twee jonge eidereenden op een rots voor de kust

Een kleurige kwal drijft in de haven van Jomfruland

Een oud botenhuis met op de achtergrond donkere onweerswolken

En als we het eiland verlaten is het nog steeds zonnig en warm

IJSLAND

Van 13 tot 21 maart zijn we voor een korte vakantie op IJsland geweest. Het voornaamste doel van de reis was het zien van het noorderlicht. Na de midzomer en een volledige maan- en zonsverduisteringen stond dit  nog altijd nog op ons ‘to do’-lijstje.

We maken vanuit de hoofdstad Reykjavik eerst de toeristische rondreis de ‘Golden Circle Tour’. Je bezoekt dan de vier grootste bezienswaardigheden in het zuidwesten van het land: de Pingvellir, de Gullfoss, de Geisers en Skalholt.

Na een dag vol van indrukken en toeristen vliegen we een dag later met een binnenlandse vlucht naar het stille noorden van het land waar we in een hotel aan het Myvatn het land verkennen, zwemmen in geothermische zwembaden en als klap op de vuurpijl het noorderlicht bewonderen.

Het is dik winter op IJsland met nachts temperaturen van minus 20 graden. Soms is het zonnig windstil weer maar dan plotseling stormt het en ontneemt de stuivende sneeuw je het zicht. Heel bijzonder.

Onze vakantie op IJsland was een uitzonderlijke ervaring die zeker navolging krijgt. Tijdens ons bezoek lag er overal veel sneeuw. Maar hoe ziet het land eruit als die sneeuw gesmolten? Het lijkt ons zeker eens een bezoekje waard om dat te gaan bekijken. 

Pingvellir

de Gullfoss (gouden waterval)

de Strokkur

Bij  Skálholt, het geestelijke centrum van het land

Sneeuw in de Dimmuborgir

Uitzicht vanuit het hotel op de pseudo krater

Zicht op Skútusadir

Oneindige vergezichten rond Myvatn

Geothermische bronnen bij Hverarönd

Dettifoss

En dan eindelijk…. het noorderlicht (op de laatste avond)

Fjällbacka

Een klein vissersdorpje

Het is in oktober 2010 als wij na 12 jaar weer in Fjällbacka rondlopen. Tijdens een fietstocht van Bergen (N) naar Göteborg (S) waren we al eens in dit prachtige vissersdorpje geweest. Dat was in de zomerperiode van 1998. Het was toen warm en mooi zonnig weer en in het kleine dorp was het toen een drukte van belang. In de zomer wordt Fjällbacka door massa’s toeristen bevolkt. Ook de wereldberoemde Zweedse actrice Ingrid Bergman was hier vroeger een vaste toerist. 

Geen koffie te koop

Hoe anders is het als we in de herfst, op onze terugweg van ons huis in Munkfors naar Grou, een kijkje komen nemen. Het dorp is totaal uitgestorven. Het weer is typisch voor oktober, donkergrijs. We maken er een ommetje en moeten tot ons ongenoegen  constateren dat er niets, maar dan ook helemaal niets open is. Er is geen kopje koffie te krijgen. We lopen onderlangs de Vetteberg, met zijn 74 meter het hoogste punt van het dorp, naar de havens. De jachthavens geven een verlaten indruk. Hier en daar liggen nog wat bootjes, maar hoe anders is het hier zomers.

Camilla Läckberg

Foekje zoekt vergeefs om zaken die ons moeten attenderen op waarschijnlijk de beroemdste inwoonster van Fjällback, Camilla Läckberg. Haar boeken in de serie “Fjällbackamorden” worden vooral ook in Nederland goed gelezen. Een zestal van haar boeken zijn inmiddels verfilmd. Maar hoe we ook zoeken, van Camilla geen enkel spoor.

Na ons bezoekje aan Fjällbacka rijden we naar Göteborg om daar de ferry naar Kiel (D) te nemen.

De huizen zijn tegen de Vetteberg aangebouwd

In het midden ligt de reddingsboot (sjöräddning) aangemeerd

Het dorp is op stevige rotsgrond gebouwd

Kleine kleurige kreeftnetten

Mooi Fjällbacka

Een beeldje ter herinnering aan Ingrid Bergman

Ook de kerk is op een rots gebouwd

Gamle Lærdalsøyri

Verbijstering

De verbijstering is groot als ik zondagavond naar het acht uur Journaal zit te kijken. In de nacht van zaterdag op zondag is het historische centrum van het Noorse dorpje Lærdalsøyri, met al zijn prachtige houten gebouwen, tot aan de grond toe afgebrand. Zeker dertig gebouwen, waaronder zestien huizen, zijn verwoest. De brand brak rond middernacht uit in een woonhuis aan de oostrand van het dorp. Een enorm harde wind blies daarna vlammen en vonken in westwaartse richting van huis naar huis. Honderden brandweerlieden hadden de grootste moeite het vuur te stoppen, dat driekwart etmaal zijn gang kon gaan en ook nog een bosgebied in brand zette. Bewoners probeerden met emmers water te helpen.

Werelderfgoed

Lærdalsøyri ligt aan het einde van het Sognefjord in de provincie Sogne og Fjordane en staat, vanwege de historische dorpskern, op de Unesco-werelderfgoedlijst. Na het stadje Røros heeft Lærdalsøyri de grootste concentratie Noorse houten huizen uit de zeventiende en achttiende eeuw.

Tijdens onze reizen door Noorwegen zijn we een aantal malen in Lærdalsøyri geweest. De laatste keer was in de herfst van 2012. Ik heb toen een paar fotootjes van het oude centrum en de fraaie kerk gemaakt. Voor mij zijn dat de laatste foto’s geworden. Het is werkelijke doodzonde dat dit prachtige dorpje van de kaart is verdwenen.

De brand in Lærdalsøyri heeft veel indruk gemaakt op andere historische plaatsen in Noorwegen. Zo wil de stad Bergen nu haast maken met de al begonnen installatie van sprinklerinstallaties in haar monumentale centrum.

Met het pontje vaar je tussen Kaupanger en Lærdal over het Sognefjord

Deze kleurrijke gebouwtjes aan de Ørnegata zijn in vlammen opgegaan

Ook de huizen aan Øyragata konden niet voor de hevige brand worden gespaard

De Hauga kirke (Haugakerk), die van 1868 dateert, is aan de 'dans ontsprongen'